Rozdział 2 "Ktoś taki właśnie do Ciebie napisał..."

 Irmina

Po przyjeździe przywitałyśmy się z Agatą i Oliwką. Kuba od razu zaprowadził nas do pokoju, w którym mamy przez najbliższe dni mieszkać.

Rozpakowałyśmy się nawet szybko. Po wszystkim wzięłam do ręki mojego tableta

i od razu weszłam na Twitter'a.

- Pierwszy wpis z nowego miejsca? - spytała Rita.

- Drugi. - zaśmiałam się. - Pierwszy dodałam już na lotnisku. 

Po chwili wysłałam tweet'a: 

'New place. New adventures. New...? #holidays'   (nowe miejsce, nowe przygody, nowe...? #wakacje')

  

Zrobione. 

Postanowiłam się przebrać w coś wygodniejszego.

- Ir?! Kto to Mario Goetze? - wydarła się moja przyjaciółka. 

- A po co ci ta informacja? 

- Bo ktoś taki właśnie do ciebie napisał!

-C...c...c... cooo?!! - bardzo szybko znalazłam się przy mojej przyjaciółce. 

- Spójrz. - podała mi tableta. Natychmiast rzucił mi się w oczy tweet Mario. 

@_iris_b16 kann eine neue liebe? (może nowa miłość?)

Natychmiast zaczęłam piszczeć.  

-Co tu się dzieje? - do pokoju wszedł Kuba. 

- Nie, nic... - schowałam tablet za plecy. 

- Jakiś Goetze do niej napisał. - widziałam już po słowach Rity, wyraz twarzy mojego brata zmienił się. 

- Okey. - odwrócił się i wyszedł. 

- Musiałaś mu to mówić? - spytałam od razu. 

Czemu miałabym go okłamywać? 

- Później ci to wyjaśnię.  

Kuba

- I co tam u dziewczyn? - spytała Agata, gdy byłem z powrotem w salonie. 

- Rozpakowują się nadal. - skłamałem. 

- I robią przy tym tyle hałasu? 

- Cóż.... taki urok mojej siostry. 

Usłyszeliśmy dzwonek do drzwi, a po chwili już ktoś był w środku. 

- Wchodzę! Wiem, że mogę! - Piszczu... tego się można było spodziewać. - Cześć Kuba. Witaj Agata. 
Oliwka, wuja ma dla ciebie prezent. - dał małej dwie czekolady. 

- A ty swojego domu nie masz? - spytałem. 

- Przestań, Ewa wyjechała z małą na tydzień i nie ma kogo rozpieszczać. - zaśmiała się Agata. 

- A z resztą... Choć ze mną, muszę coś załatwić. 

-No, to co musisz załatwić? - spytał mój przyjaciel. 

- Idziemy do Mario. - oznajmiłem. - Muszę z nim pogadać. 

- Stop! Chyba domyślam się o co chodzi... 

- No i? 

- Nie idę z tobą. 

- Czemu? 

- Bo Irmina nie jest głupia. Zresztą ona ma 19 lat, i będzie wiedziała co robić. 

- No dobra. - powiedziałem. - Ale i tak musimy do niego iść. 

- Po co niby? 

- Myśl troszkę, jutro są przecież urodziny Marco. - zaśmiałem się. - No chodź, bez ciebie nie idę. 

Irmina

- Dziewczyny, świetnie, że przyjechałyście. - powiedziała Agata, gdy jadłyśmy kolację. 
- Też się cieszymy. - uśmiechnęła się Rita. 
- Ir, muszę ci powiedzieć, że Kuba od dwóch dni o niczym nie gadał. - zaśmiała się bratowa. - Pewnie już cała drużyna o was wie. 
- Ciociu, choć zobaczyć mój rysunek. - mała Oliwka przybiegła do mnie. 
- Już idę. - odsunęłam się od stołu i poszłam za małą. Na stoliku leżało pełno kredek i rysunek. 

- Śliczny, choć teraz pokażemy go mamusi i cioci Ricie. 
Po godzinie wróciłyśmy do naszego pokoju. Byłyśmy trochę zmęczone, więc od razu położyłyśmy się do łóżek.   




___________________________________

Dziękuje Wam za komentarze w imieniu swoim i współautorki. <3 
To znaczy dla nas bardzo wiele, przede wszystkim, że ktoś to czyta... :P
Mam nadzieje, że spodobał Wam się 2 rozdział . ;] 

Ps. Wiecie, że do mojej klasy chodzi Zlatan Ibrahimović... xD Tylko że pod postacią dziewczyny xD Nie no, wypisz wymaluj Zlatan xD