04 lutego 2015

Rozdział 50 "(...) jesteś idiotą."

Irmina 


Rita poprosiła Marco aby odwiózł mnie do domu. Wolałabym się przejść albo w ogóle dzisiaj nie wracać, ale dzisiaj nie miałam siły się z nią kłócić. Może przynajmniej szybciej znajdę się w domu i położę kończąc ten dzień.
- Dziękuje Marco. - westchnęłam, gdy dojechaliśmy na miejsce. 
- Nie ma za co. I nie przejmuj się, wszystko się ułoży. - uśmiechnął się krzepiąco. 

W domu nie zastałam Matsa. Na stoliku w salonie leżała tylko karteczka z informacją, że powinien wrócić jutro. 
Może nawet lepiej, że go nie ma....
Nadal nie rozumiem jak mógł tak myśleć. Przecież to głupie. 
Ale z drugiej strony... Może ja za ostro zareagowałam. Powinnam z nim porozmawiać a nie...
Ugh.


Obudziły mnie odgłosy... skomlenia psa?! 
Otworzyłam oczy i uniosłam się delikatnie. Dzięki ucichły.... Upadłam z powrotem na poduszkę zamykając oczy. 
Znowu...
Po raz kolejny podniosłam się.  Z mojej prawej strony zobaczyłam wdrapującego się na łóżko szczeniaczka. Maluszek próbował kilka razy i w końcu poddał się kładąc obok. 
- Co tu robisz słodziaczku? - chwyciłam pieska i położyłam na łóżko. 
Szczeniak miał, a właściwie to miała, przymocowaną do obroży karteczkę zwiniętą w mały rulonik. Rozwinęłam to.

"Wybacz temu idiocie, który siedzi na dole. 
Nie chciał cię zranić i bardzo przeprasza."

- Mówisz, że mam mu wybaczyć? - uśmiechnęłam się. 
Samojed* wydał z siebie jedno wesołe szczeknięcie czym spowodował mój śmiech. 
To jest słodkie. Ten głupek kupił mi psa na przeprosiny. 
Na prawdę się wszystkim przejął. Tylko jak wpadł na taki pomysł....
-Dobra mała, idziemy zobaczyć co się dzieje u pana. - zeskoczyłam z łóżka. Piesek udawał się cały czas za mną, gdy wychodziłam z sypialni i zaczęłam schodzić na dół. 
Starałam się cicho zejść do salonu. 
Mats siedział na kanapie. Powoli podeszłam tam i usiadłam obok niego. 
- Cześć. - szepnęłam i ułożyłam głowę na jego ramieniu. 
- Przepraszam - powiedział i chwycił moją dłoń - Nie chciałem żeby to tak głupio zabrzmiało i tak wyszło... Jestem idiotą...
- Ja też przepraszam. - powiedziałam, gdy zamilkł na chwilę.
- Ty?
- Tak.  Chyba nie powinnam tak reagować. Powinnam jakoś może spokojnie z tobą porozmawiać a nie kierować się jakimiś negatywnymi emocjami. - mówiłam - Ale tak, jesteś idiotą. - zaśmiałam się. 


Siedziałam wieczorek w  ogrodzie obserwując pieska, który biegał gdzie popadnie.  W pewnej chwili pojawił się obok mnie Mats. 
- Skąd ty wziąłeś tego psa? - spytałam. 
- Początkowo miałem plan znaleźć jakiegoś w schronisku, ale przypomniałem sobie, że znajomy ma hodowlę Samojedów. - przytulił mnie mocno - Podoba ci się? 
- Jest cudowna. Dziękuję.
- Nie masz za co. - ucałował mnie w czoło, a ja wtuliłam się w niego jeszcze mocniej - Wiesz jak ją nazwiesz? - spytał.
- Nuka. - uśmiechnęłam się. 
- Dlaczego tak? 
- Jak byłam mała miałam psa który się tak wabił. - westchnęłam - I Rita też miała kiedyś Nukę. Ale oby dwie straciłyśmu nasze pupilki. 
- Czyli to takie oddanie czci? - zaśmiał się.
- To nie jest śmieszne. - szturchnęłam go. 
- Dobrze, dobrze. Przepraszam. Idziemy do domu? Trochę chłodno się robi. - wstał. 
- Chodźmy. -  Mats pomógł mi się podnieść.  Zawołałam Nukę i weszliśmy do domu. 
______________________________________________________
Rozdział może chociaż wam się spodoba bo moje nastawienie średnio xd
5 komentarzy = następny rozdział

Samojed -rasa psa

6 komentarzy:

  1. Na początku nie zczaiłam o co chodzi z Samojed XD Coś mi nie pasowało jak samojebka na psa więc to przemilczałam XDDD
    Tak swoją drogą to słodko ;3 Hmm a gdyby Mats podarował jej jeszcze jeden prezent ? ^^ https://www.youtube.com/watch?v=z13qnzUQwuI
    Dobra nie ważne :D
    Pozdrawiam ;3

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny rozdział :) Mats się postarał z przeprosinami, prześliczny piesek :) Nie mogę się doczekać next'u ;)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Dalej, proszę *.*

    OdpowiedzUsuń
  4. Hihih :3 Next please

    OdpowiedzUsuń
  5. No lasencje... Świetny rozdział ale.kiedy.next :*

    OdpowiedzUsuń