Rozdział 32 "(...)zaproszenie. Na ślub"

~21 kwietnia 2014~

Irmina

Rano prawie bezszelestnie wydostałam się z łóżka. Szybko przedostałam się do kuchni. Wyciągnęłam z szafki szklankę i wlałam do niej wody. Wróciłam cichutko do sypialni. 

Jednak mój plan nie wypalił tak jak chciałam. 

- Nawet nie próbuj. - Mats już nie spał i siedział na łóżku - Już zdąrzyłem poznać te wasze zwyczje. 

- Przeklęte trio. - zaklnęłam - I tak masz. - wylałam zawartość szklanki na niego - Śmigus - dyngus! - uśmiechnęłam się. 

- A teraz pożałujesz. - nie zdąrzyłam nawet próbować uciec. 

Chwilę później zostałam już zamknięta w prysznicu z odkręconą zimną wodą. 

- Kiedyś cię chyba uduszę. 

Agata

Od stycznia, od tego strasznego wydarzenia Irmina nie mieszka już u nas. Decyzję podjęli wspólnie Jakub i Mats. Dla dobra mojego i Ir.

Choć muszę przyznać, że Irmina dobrze sobie poradziła z tym wszystkim. W końcu tyle osób jej pomagało. Mats dbał by początkowo zbyt długo nie zostawała sama. Zabrał ją nawet na jakiś czas do swojej rodziny. 

- Oliwka chodź tutaj. - przyglądałam się jak Kuba próbuje założyć małej nową sukienkę. - Córciu i tak cię zaraz złapie. - podniósł się z kanapy. 

- To już szybciej wszyscy będą. - zaśmiałam się i wróciłam do kuchni. 

Na dzisiejsze "śniadanie Wielkanocne" mieli wpaść, tak samo jak wczoraj, Irmina, Mats, Rita i Marco. Cieszyłam się, bo przyjanmniej w tym roku jest nas więcej niż trzy osoby.

Irmina

Przed dom zeszliśmy się równo z Ritą i Marco. 

- Czy wy się jakoś dogadałyście? - spytał głupio Reus wskazując na mnie i Ritę. 

- Nie Rozczochrańcu, to czysty przypadek. - odpowiedziałam. 

- Ciekawe kogo teraz będziesz nazywać rozczochrańcem. - potargał włosy Mats'owi co zaowocowało przepychanką. 

- Zostawmy te dzieci i chodźmy już. - złapałam Ritę i udałyśmy się w stronę drzwi. 

- Wredna. - pisnął Marco. 

- I tak ją kocham. - westchnął Mats. 

Piłkarze aż do drzwi przepychali się. 

- Albo się uspokoicie, albo wchodzimy tam same. - Rita, która chyba wstała dzisiaj nie tą nogą, gniewnie spojrzała na swojego partnera. 

- Przepraszam. - spuścił głowę. 

- Pantoflarz. - zaśmiał się Mats. 

- Ekhem. - przypomniałam o sobie. 

- Nic nie mówiłem.  - również zwiesił głowę, na co ja i moja przyjaciółka wybuchnęłyśmy  śmiechem.

Po śmiadaniu siedzieliśmy razem w salonie. Wszyscy śmiali się i żartowali. Atmosfera, której jeszcze miesiąc temu by nie było. 

- Jak się czujesz? - spytałam Agatę. 

- Swietnie. - uśmiechnęła się.

- Nie oświecicie nas jaka płeć? - spytała Rita. 

- Sami chcemy mieć niespodziankę. - odowiedział mój brat. 

- A ty mała, chciałabyś mieć braciszka czy siostrzyczkę? - spytałam Oliwkę, która siedziała u Matsa na kolanach. 

- Braciszka i siostrzyczkę! - wykrzyknęła czym rozbawiła wszystkich. 

Kuba zniknął na chwilę ale wrócił z dwiema kopertami w ręku. 

- Przyszły nie dawmo. - podał jedną kopertę mi, drugą Ricie. 

W środku znajdowało się zaproszenie.  Na ślub naszej koleżanki Emilii [patrzcie rozdział 6]. 

- Ir, czy ty widzisz to samo co ja? - spytała zszokowana Rita. 

- Uszczypnij mnie. - poprosiłam. 

- Musimy do niej zadzwonić. - Koch wyciągnęła mnie do kuchni. 

- Dlaczego byłyście takie zdziwione tymi zaproszeniami? - spytał Mats, gdy wróciliśmy do domu. 

- Emilia nigdy nie miała szczęścia w miłości, więc zawsze stwierdziłą, że nigdy nie wyjdzie za mąż. - odpowiedziałam. 

- To może wreszcie to szczęśćie znalazła. 

- Jestem zmęczona. - stwierdziłam - Nawet nie wiem czemu. - ziewnęłam,

- To musisz się już położyć. - Mats wziął mnie na ręce i zaniosł do sypialni. 

___________________________________________________________________

Jakoś się udało, choć miałam wielki proble z obrazkami więc są 3.

Mam nadzieję, że się podoba :)

Liczymy na wasze komentarze ♥

Pozdrawiamy ♥ 

Za błędy przepraszam!