Rozdział 44 "(...) to dla mnie bezsensowne. "

*8 lipca 2014 r*

Irmina

Mundial. Mundial. Mundial.

Turniej trwa w najlepsze a Niemcy idą w nim jak burza. Dzisiaj półfinał z Brazylią. 

Nie powiem dzisiaj sama mam parę obaw ale mam nadzieję, że będzie dobrze. A może Mats znowu coś ustrzeli. Kto wie.

Większość czasu w Brazylii spędzam z innymi partnerkami piłkarzy. Oczywiście Ann omijam szerokim łukiem tak jak i ona mnie.

W 'dniu wolnym', który otrzymali od trenera Loewa piłkarze niemieccy, praktycznie cały czas spędziłam z Matsem.
Miałam też kilka okazji by porozmawiać w moim ojczystym języku z Poldim i Miro Klose.



- Ir ruszaj się. - rankiem do pokoju wpadły Montana  i Lisa - Musimy cię gdzieś porwać.
- Przecież niedługo i tak się zbieramy na mecz. - westchnęłam.
- Nie marudź. Tylko, no musimy cię ładnie ubrać... - powiedziała Lisa.
- A rzeczy które mam uszykowane na mecz są złe?
- Nie. Oczywiście, że nie. - wtrąciła Montana, tylko to właśnie pasuje na mecz a nie na... no na coś innego. Zdążysz się jeszcze pięćdziesiąt razy przebrać.
-No dobra.
Po ponad pół godzinie dziewczyny stwierdziły, że wyglądam już 'według nich bardzo dobrze' i możemy wyjść.
Przed hotelem stwierdziły, że przecież to wszystko ma być niespodzianką i muszą zasłonić mi oczy chustką.
- Chciałabym wiedzieć co tu się dzieje. - westchnęłam.
- Cierpliwości, za chwilę będziesz na miejscu.
Zrobiłyśmy jeszcze kilkadziesiąt kroków i Lisa poprosiła bym się zatrzymała. Usłyszałam jak Mats dziękuje dziewczynom i one odchodzą.
- Czy mógłbyś dla własnego dobra odwiązać to coś co mam na oczach, wiesz że nie lubię jak nic nie widzę. - powiedziałam a on tylko się zaśmiał i spełnił moją prośbę - Od razu lepiej.
Znajdowaliśmy się na plaży w Santo Andre, w brazylijskim stanie Bahia, gdzie 'stacjonowała' reprezentacja Niemiec.
Mats chwycił moją dłoń i zaczęliśmy, początkowo w ciszy, spacerować po plaży.
- No to dowiem się wreszcie o co tutaj chodzi? - spytałam w końcu - Nie żeby coś ale powinno ci zależeć na czasie.  Chyba, że nie chcesz dzisiaj grać.
- No dobrze... - westchnął. Zatrzymaliśmy się i piłkarz uklęknął przede mną - Nie przygotowałem żadnej formułki, bo to dla mnie bezsensowne. Kocham Cię najbardziej na świecie, nie wyobrażam sobie życia z kimkolwiek innym. Irmino, wyjdziesz za mnie?
Mój mózg z prędkością światła analizował wszystko co się właśnie wydarzyło. Przez chwilę stałam jak osłupiała aż w końcu dotarło do mnie to co się właśnie dzieje.
-  Oczywiście, że tak! - wykrzyknęłam.
- Mam nadzieję, że niczego nie poplątałem. - powiedział zakładając mi pierścionek na palec serdeczny prawej dłoni, po czym wstał i czule mnie pocałował.


Po powrocie do hotelu, w którym mieszkałam z resztą wags większość z nich prawie dosłownie rzuciła się na mnie z gratulacjami. Czyli wszystkie wiedziały...
Udało mi się jednak przeżyć. Po wejściu do pokoju zrobiłam zdjęcie i bez żadnych opisów wysłałam je do Rity i Kuby.
To bez wątpienia jeden z najpiękniejszych dni w moim życiu.






Mecz.
Już przed nim byłam w świetnym nastroju. A kto by przypuszczał, że mogę być w jeszcze lepszym. Jednak to co zrobiła reprezentacja Niemiec wprawiło mnie w stan jeszcze większej euforii.

Brazylia została zmiażdżona! Niemcy w finale!


__________________________________________________________
No to kto się spodziewa?
Mam nadzieję, że tego nie spieprzyłam aż tak bardzo...


P.S. Przypominamy o zakładce 'Kontakt'... jeśli macie jakieś pytania, spostrzeżenia, uwagi piszcie :)