Rozdział 38 "(...)czuję się nadal tak samo. "

Irmina

Bez wahania zgodziłam się iść z Ritą do lekarza. W końcu to moja przyjaciółka. Muszę ją wspierać.

 Nie za bardzo podoba mi się jednak to, że nic nie powiedziała jeszcze Marco. Nie powinna go okłamywać.

Ale... jeśli jednak nie jest w ciąży, to może lepiej, że mu nie powiedziała 

- Gdzie się znowu wybierasz? - spytał Mats przytulając mnie ot tyłu. 

- Z Ritą się spotykam. Może wybierzemy się na zakupy, powspominamy trochę stare czasy. - odpowiedziałam, skoro Rita nie chce, żeby ktoś się dowiedział to nie mogę powiedzieć mu prawdy. 

- Chyba zacznę robić się zazdrosny. - stwierdził. 

- A to czemu? - odwróciłam się do niego przodem. 

- Ciągle, gdzieś wychodzisz, zostawiasz mnie tu samego. Nie wiem czy na pewno spotykasz się z Ritą a nie z jakimś facetem. - zaśmiałam się po usłyszeniu tych słów. 

- Wywal lepiej te głupoty z głowy. - powiedziałam - Po co mi inny facet skoro mam Ciebie? Kocham Cię najmocniej na świecie pamiętaj. - pocałowałam go.

Rita przyjechała po mnie pod dom. 

- Hej. - przywitałam się wsiadając do auta. 

- Cześć Ir.

- Jesteś pewna, że czujesz się na siłach żeby prowadzić? - spytałam. 

- Tak. Dam radę. - uśmiechnęła się delikatnie. 

Po kilkunastu minutach byłyśmy na miejscu. 

Przypomniało mi się jak kilka miesięcy temu to Rita musiała przyjechać tu ze mną. Wtedy faktycznie okazało się, że ja byłam w ciąży. Mimo wszystko pamiętam, że gdzieś w głębi cieszyłam się z tego faktu. Ale niestety... skończyło się to wszystko jak skończyło. 

Jedna łezka spłynęła po moim policzku, lecz szybko się jej pozbyłam by Rita nic nie zauważyła. 

- Pani Rita Koch. - usłyszałyśmy. 

- Będzie dobrze. - szepnęłam jej jeszcze. 

Rita wyszła z gabinetu, a na jej twarzy widniał... uśmiech?

Pierwsza moja myśl - pewnie jest w ciąży, przecież zawsze lubiła dzieci i na pewno by się ucieszyła.

Z drugiej strony - ostatnio wspominała, że nie jest gotowa na dziecko. 

Lepiej spytam co i jak. 

- Chyba przyszłyśmy do złego lekarza. - zażartowała Rita. 

- Ale co? Jak to?

- Nie jestem w ciąży. - powiedziała - Lekarka stwierdziła, że to fałszywy alarm. Prawdopodobnie to tylko dość ostra grypa jelitowa.

- Ale po tej wiadomości, wyglądasz jakbyś już była całkowicie zdrowa. 

- Tak wyglądam, ale czuję się nadal tak samo. 

Rita nie chciała jechać jeszcze do zwykłego lekarza "rodzinnego" . Stwierdziła, że pamięta jak ją w domu z tego leczyli i to na pewno pomoże. 

Jak chce...

- Wiesz...  - zaczęłam w aucie. - Powiedziałam Matsowi, że jedziemy na zakupy. I jak wrócę z niczym to może być ciekawie, a już zaczął robić się zazdrosny.

- Możemy odwiedzić jakieś sklepy. - nadal dało się zauważyć, że dziewczyna źle się czuję, ale przynajmniej humor miała lepszy. A to dlatego, że wiedziała na czym stoi. 

Wpadłyśmy po drodze do galerii i zaczęłyśmy buszować po sklepach. Nie mogłyśmy wyjść  stamtąd z pustymi rękoma. 

- Już jestem! - krzyknęłam wchodząc do domu, jednak odpowiedziała mi cisza. 

W sypialni na łóżku zauważyłam karteczkę. 

Powinienem niedługo wrócić.

Nie martw się :)

No tak. I to on jest zazdrosny, że ja gdzieś wychodzę. 

Przymierzając kolejne z zakupionych dzisiaj ubrań usłyszałam, że Mats wrócił już do domu. 

- Wróci... Wow. Czyli zakupy jak najbardziej udane. - stwierdził wchodząc do sypialni.

- Podoba się? - wykonałam obrót wokół własnej osi. 

- I to jak. - podszedł bliżej mnie. 

- Gdzie byłeś? - spytałam. 

- Sven potrzebował małej pomocy. - odpowiedział - A ty nie potrzebujesz jej teraz czasem?

- Niby w czym?

- No jakoś musisz zdjąć przecież te sukienkę. - zaśmiał się i zaczął mnie całować.

____________________________________________________________________

W ekspresowym tempie jest :)

Mam nadzieję, że i ja i Love przeżyjemy po tym jak to przeczytacie :D